பொதுமேடை

இந்தி மொழி திணிப்பு பிரச்சினை ; மோடி அரசின் அடுத்த சறுக்கல் !

வலைத் தளங்களில் அரசு அதிகாரிகள் அரசின் திட்டங்களை வெளியிடுவதில் இந்தி மொழிக்கு முதல் இடம் கொடுக்குமாறு மத்திய அரசு அனுப்பி இருக்கும் சுற்றறிக்கை இந்தி பேசாத மாநிலங்களில் சூட்டைக் கிளப்பி இருக்கிறது.

அதற்கு இப்போது அவசியம் அவசரம் என்ன?

இந்திய அரசின் தொடர்பு மொழிக் கொள்கையில் ஏதாவது மாற்றம் வந்து விட்டதா?

கலைஞர் எதிர்த்து அறிக்கை வெளியிட முதல்வர் ஜெயலலிதாவும் கண்டித்து அறிக்கை வெளியிட்டு இருக்கிறார்.

இந்திக்கு உரிய முக்கியத்துவம் கொடுக்கப் படும் என்பதில் மற்ற மொழிகளுக்கு அது கிடையாது என்பது தெரிகிறது.

எந்த மொழிக்கும் தனி உரிமை கொடுக்க அரசியல் சட்டம் இடம் கொடுக்கவில்லை என்பது நடைமுறை என்றாலும் சட்டப்படி இந்தியும் ஆங்கிலமும் தான் ஆட்சி மொழிகளாக உள்ளன என்பதும் உண்மை.

இந்தி திணிப்பின் முதல் படியாக இது அமைந்து உள்ளது என்பதை மறைக்க முடியாது.

இந்தி பேசும் மாநிலங்கள் இந்தியும் ஆங்கிலமும் கலந்து பேசும் மாநிலங்கள் ஆங்கிலம் மட்டுமே பயன் படும் மாநிலங்கள் என மூன்று வகை பிரிவினைகளில் இப்போது தொடர்பு மொழி பயன் பாட்டில் இருக்கிறது.

இந்த உத்தரவு இந்தி பேசும் மாநிலங்களுக்கு மட்டும் என்றால் பிரச்சினை இல்லை.  மற்ற மாநிலங்களுக்கும் இது பொருந்தும் என்றால் இது திணிப்பாகவே பொருள் கொள்ளப் படும்.

இனி அடுத்தடுத்து இதுபோன்ற முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படும் என்ற அச்சம் நியாயமானது.

எனக்கு தமிழ் தவிர இந்தி ஆங்கிலம் மராட்டி தெலுங்கு வங்காளி போன்ற எல்லா மொழிகளும் பிற மொழிகள்தான்.

எந்த ஒரு மொழிக்கும் மத்திய அரசு சிறப்பு அந்தஸ்தை கொடுக்க சட்டம் இடம் கொடுக்கவில்லை.  அப்படி கொடுப்பதாக யாராவது உரிமை கோரினால் அந்த சட்டம் திருத்தப் பட வேண்டியதே ஆகும்.

இந்திய தேசிய மொழி என்று ஒன்றும் இல்லை.   ஆட்சி மொழி மட்டுமே இந்தியும் ஆங்கிலமும் உள்ளன. இந்தி பேசாதவர்களுக்கு ஆங்கிலம் இருப்பதால் எல்லாம் சுமுகமாக போய்க்கொண்டிருக்கிறது.

இதைக் கெடுக்க வேண்டிய அவசியம் இப்போது என்ன வந்தது. ?

முன்னேற்றம் என்ற வழியில் செல்ல வேண்டிய அரசு இந்தி திணிப்பு என்ற சுழலில் சிக்கி திசை மாற வேண்டாம்.

எதிர்ப்பு கண்டு எந்த மொழியையும் திணிக்க மாட்டோம் என்ற உறுதி மொழி கொடுத்தாலும் கூட அரசின் மீது விழுந்த இந்த குற்றச்சாட்டு ஒரு களங்கமாகவே விளங்கும்.

இந்தி பேசாத மக்கள் இரண்டாம் தர குடிமக்களாக ஒரே நாட்டில் வாழ விரும்ப மாட்டார்கள்.

அரசியல் சட்டத்தின் எட்டாம் அட்டவணையில் கண்ட மொழிகள் அனைத்திற்கும் ஆட்சி மொழி தகுதி கொடுப்பது ஒன்றே ஒற்றுமையை கட்டிக் காக்கும் ஒரே வழி.

இந்திய ஒருமைப்பாடு என்றாவது கேள்விக்குறியானால்  . அதற்கு இந்தித் திணிப்பே முக்கிய காரணமாக  இருக்கும். 

வி.வைத்தியலிங்கம்

இந்த ஆண்டும் காவிரியில் ஜூன் மாதம் தண்ணீர் வராது என்று தெரிந்து விட்டது.   தெரியாதது இந்த நாட்டில் சட்டம் ஆட்சி செய்கிறதா இல்லையா என்பதுதான்.

பாகிஸ்தான் ,சீனா போன்ற அண்டை நாடுகளுடன் நாம் நதி நீரை பகிர்ந்து கொள்கிறோம்.  ஒப்பந்தங்கள் நடைமுறைப்படுத்தப்பட  பெரிய பிரச்சினைகளை நாம் எதிர் கொண்டதில்லை .    நதி நீர் உற்பத்தி ஆகும் நாட்டிற்கு என்றும் வெளியேறும் நாட்டிற்கு என்றும் உலக அளவில் உடன்படிக்கைகள்  நடைமுறையில் இருக்கின்றன.

மாநிலங்களுக்கு இடையிலும் நதி நீர் வழக்குகளை தீர்த்து வைக்க தனி சட்டமும் உள்ளது.   அந்த நீதிமன்றமும் பல ஆண்டுகள் விசாரித்து ,நிபுணர் குழுக்களை அமைத்து இரு தரப்பையும் தீர விசாரித்து இறுதி தீர்ப்பையும் வெளியிட்டு அதை அரசிதழிலும் வெளியிட்டு விட்டது.   அதை அமுல்படுத்துவதற்கான ஆணையம் அமைக்க வேண்டியதுதான் பாக்கி.

அதை தட்டி கழிக்க மத்திய அரசுக்கு தயக்கம்  ஏன் ?

இறுதி தீர்ப்பில் இரு தரப்புக்குமே திருப்தி இருக்கிறதா இல்லையா என்பது கேள்வியல்ல.   ஏனென்றால் இரு தரப்பும் சம்மதித்தால் தான் தீர்ப்பை அமுல் படுத்துவோம் என்றால் நாட்டில் எந்த தீர்ப்பும் அமுல் படுத்தவே முடியாது.

தண்ணீர் இருந்தால்தான் தருவோம் என்று கர்நாடகா  சொன்னால் தீர்ப்பு எதற்கு ?   நீர் வரத்து காலத்தில் எந்த தீர்ப்பும் தேவையில்லாமலே நீர் வந்து விடுமே? வெள்ளக் காலத்தில் தண்ணீரை கர்நாடகம் தக்க வைத்துக்கொள்ள முடியுமா ?   தமிழகம் என்ன கழிவு நீர் குட்டையா?

தீர்ப்பை அமுல்படுத்த   மேலாண்மை வாரியம் அமைக்க உச்ச நீதி மன்றம் உத்தரவிட்டும் மத்திய அரசு காலம் கடுதுவது எதற்காக ? வறட்சி காலத்தில் எப்படி பங்கிட்டுக் கொள்வது என்பது பற்றியும் இறுதித் தீர்ப்பில் கூறப்பட்டிருக்கிறது .  எனவே நேரடியாக மேலாண்மை வாரியம் அமைக்காமல் தற்காலிக காவிரி நீர் இறுதி தீர்ப்பு அமலாக்க திட்டம் ஒன்றை மத்திய அரசு அறிவித்திருப்பது பிரச்சினையை மேலும் சிக்கலாகும் என்பது நிச்சயம். ஏனென்றால் எந்த உத்தரவையும் இடும் அதிகாரம் இந்த கண் காணிப்பு குழுவிற்கு இருக்காது.  அது மீண்டும் உச்ச நீதி மன்றதைதான் நாட முடியும். மத்திய அரசின் ஊசலாட்ட மனப பான்மையை தான் இது காட்டுகிறது.

கர்நாடகா காங்கிரஸ் ஆட்சியில் இருப்பதால்தான் இந்த ஊசலாட்டம் என்ற பழிக்கு மத்திய அரசு ஆளாவதை தவிர்க்க முடியாது.  

தமிழக அரசு கடிதம் எழுத முடியும். கோர்ட்டுக்கு போக முடியும்.   தீர்த்து வைக்கும் அதிகாரம் மத்திய அரசுக்கு மட்டுமே இருக்கிறது.     தனது கடமையில் இருந்து மத்திய அரசு தவறினால் ,, தமிழக விவசாயிகள் வஞ்சிக்கப் பட்டால் ,  நாட்டில் சட்ட ஒழுங்கு கெட்டால், மத்திய அரசே முழு பொறுப்பேற்க நேரிடும்.

பார ‘தீய‘ ஜனதா கட்சி- சரியான பெயர்தான்  !

மோடிக்கு தேர்தல் பொறுப்பாளர் பதவி கொடுத்ததும் ,அதை ஆட்சேபித்து அத்வானி மூன்றாவது முறையாக பதவிகளை ராஜினாமா செய்ததும் ஆர் எஸ் எஸ் அமைப்பின் தலைவர் தலையிட்டதும் ராஜினாமாவை வாபஸ் பெற்றதும் ஏதோ ஓர் நாடகம் போல் தோன்றினாலும் பல உண்மைகளை இந்த நிகழ்வுகள் வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வந்து விட்டன

பா ஜ க என்ற அரசியல் கட்சி ஆர் எஸ் எஸ் என்ற அமைப்பின் கட்டுப் பாட்டில்தான் இயங்குகிறது.

சுஷ்மா ஸ்வராஜ் ராஜ பக்சேவிடம் விலை போய் விட்டார் என்பது அவர் இலங்கை போய் வந்து அங்கு உள்ள தமிழர்கள் தனி நாடு கேட்க வில்லை என்று சென்னையில் பேசிய போது வெளிப்பட்டது.  

இப்போது ரவி சங்கர் பிரசாத் இலங்கை போய் வந்து சிங்கள ஆட்சிக்கு சான்றிதழ் கொடுக்கும் விதமாக நிவாரண வேலைகள் நன்றாக நடக்கின்றன என்று பேசினார். தன்னுடன் தமிழகத்திலிருந்து யாரையாவது அழைத்துக் கொண்டு போயிருந்தாலாவது அவரது பேச்சுக்கு பொருள் இருந்திருக்கும். ஆக பா. ஜ. க. தலைமை சிங்கள ஆட்சியாளர்களின் ஊதுகுழல் ஆகி விட்டார்கள்.

அத்வானியின் இறங்கு முகத்திற்கும் ஆர் எஸ் எஸ் தான் காரணம்.

தனக்குப் பயன் படுகிற வரைதான் ஆர் எஸ் எஸ் எவரையும் தாங்கிப் பிடிக்கும்.

பயன்படாத எவரையும் தூக்கி எறிய அது தயங்காது.

கட்சியின் செயல்படும் தன்மையில்தான் தனக்கு ஆட்சேபணை என்ற அத்வானியின் கருத்துக்கு எந்த விளக்கமான பதிலையும்  அவர்களால் கொடுக்க முடியவில்லை.

வழிகாட்ட மட்டும் அத்வானி வேண்டும். தலைமையேற்க அல்ல என்பதை மிக உறுதியாக சங்கம் தெரிவித்து விட்டது.

வெற்றியைக் கொடுப்பார் என்ற நம்பிக்கைதான் இப்போது மோடியை முன்னிறுத்துகிறது.    அவரால் அது முடியாது என்று எப்போது உணருகிரார்களோ அப்போது அவரும் தூக்கி எறியப் பட்டுவிடுவார். 

அதற்கெல்லாம் விதி விலக்கு பெரும் வகுப்பில் அவர் பிறக்க வில்லையே.

தலைவர்கள் சுயநலமிகளாகிவிட்டர்கள்  என்ற அத்வானியின் குற்றச்சாட்டு அப்படியே இருக்கிறது.  அதாவது பா. ஜ. க. என்பது இனிமேல் பாரதத்திற்கு ‘தீய ‘கட்சிதான் . அதாவது  பாரதீய என்றால் பாரம் என்ற சுமையையம் ‘ தீய’ என்ற தீமையையும் மட்டுமே தரக் கூடிய கட்சி.

நல்ல பேர் வைத்தார்கள்.

வி.வைத்தியலிங்கம் (Vaithiyalingam.V)

தமிழில் வாதாடக் கூடாது என்று தமிழ் அறிந்த நீதிபதி மாண்புமிகு மணிக்குமார் அவர்கள் தீர்ப்பளித் திருக்கிறார்.

அரசியல் சட்ட பிரிவு  348 ( 2 ) ன் படி மாநில ஆளுநர் குடியரசுத் தலைவரின் அனுமதியோடு தமிழை உயர் நீதி மன்ற மொழியாக பயன்படுத்த அங்கீகாரம் அளிக்காமல் இருப்பதுதான் காரணம்.

தமிழக சட்ட மன்றத்தில் இதற்கான தீர்மானம் நிறைவேற்றப் பட்டும் கூட ஆளுநரின் செயல் இன்மைக்கு யார் காரணம்?

மத்திய அரசுதான் முழு முதல் காரணம். மாநில அரசின் முடிவை ஆளுநரும் மத்திய அரசின் முடிவை குடியரசுத் தலைவரும் அமுல் படுத்தக் கடமைப் பட்டவர்கள்.

இதற்கான ஆலோசனையை மத்திய அரசு உச்ச நீதி மன்றத்தில் கேட்ட போது அப்போதைய தலைமை நீதிபதி அப்படி செய்வது உகந்தது அல்ல என்று கருத்து தெரிவித்ததை சாக்காக வைத்து மத்திய அரசு காலங் கடத்தி வருகிறது . 

அப்படி கருத்து கேட்க வேண்டிய அவசியமே இல்லை.    வடமாநிலங்களில் சிலவற்றில் இந்தி மொழி , அதற்கான அனுமதியை ஆளுநரிடம் பெற்று , உயர் நீதிமன்றங்களில் பயன் படுத்த பட்டு வருகிறது.

1961  முதல் ஆளுநர் அனுமதி பெறாமலும்    1969 முதல் அனுமதி பெற்றும் உ. பி . இல் இந்தி மொழி உயர் நீதி மன்ற மொழியாக பயன்பாட்டில் இருக்கிறது.    ஆனால் அதற்குப் பிறகு கூட இதர மாநிலங்கள் தங்களுக்கும் தங்கள் மாநில மொழியை உயர் நீதி  மன்ற மொழியாக பயன் படுத்த அனுமதி வேண்டும் என்று போராட முன் வரவில்லை. ஆங்கிலமே போதும் என்று இருந்து விட்டார்கள்.  விழிப்புணர்வு இல்லை என்று மட்டும்தான் சொல்ல முடியும்.    விருப்பம் இல்லை என்று சொல்ல முடியாது.

இந்தி பேசும் மக்கள் தங்கள் மாநிலங்களில் உயர் நீதி மன்றங்களில் இந்தியை பயன் படுத்த முடியும் என்றால் இந்தி பேசாத மாநில மக்கள் தங்கள் மாநிலங்களில் தங்கள் தாய் மொழியை பயன் படுத்த வாய்ப்பு மறுக்கப் படுவது எப்படி நியாயமாகும்?

அதுவும் அரசியல் சட்டத்தில் அதற்கான பிரிவு இருக்கும்போது அதை மறுப்பது அநீதி?

மத்திய அரசில் இருக்கும் தமிழ் அமைச்சர்கள் இதற்கான முயற்சியில் இறங்கி இருக்கிறார்களா?   அவர்களது பங்கு என்ன?

இப்போதும் தமிழ் நீதிபதிகள் அவ்வப்போது தமிழில்தான் கேள்விகளையும் கருத்துக்களையும் நீதிமன்றத்தில் வைக்கிறார்கள்.  அதையே வழக்கறிஞர்கள் வாதத்தில் செய்தால் என்ன தவறு.?  

அனுமதி பெரும் வரை வேண்டுமென்றால் தீர்ப்புகளை ஆங்கிலத்தில் எழுதி விட்டுப் போங்கள்.   வாதிட அனுமதிப்பதில் உங்களுக்கு என்ன பிரச்னை?

ஒரு நாட்டின் குடிமகன் தன் தாய் மொழியில் உச்சநீதி மன்றம் வரையிலும் வழக்காட முடிய வேண்டும்.    செப்பு மொழி பதிநெட்டுடையாள் என்று பெருமை பேசிக்கொண்டால் மட்டும் போதாது. தெலுங்கு பேசுவோருக்கு தமிழ் ,இந்தி, ஆங்கிலம் உள்ளிட்ட அனைத்து மொழிகளும் பிற மொழிதான்.   அதேதான் எல்லா மொழியினருக்கும்.

ஆங்கிலம் தெரிந்தால் தான் உலகம் சுற்ற முடியும் என்றால் சுற்ற வேண்டியவர்கள் கற்றுக் கொள்வார்கள்.  மற்றவர்களை கட்டாயப் படுத்த வேண்டியதில்லையே.    அதேபோல் இந்தி கற்றால்தான் வேலை கிடைக்கும் என்றால் தேவை உள்ளவர்கள் கற்றுக் கொள்வார்கள்.   இப்போது மும்பையில் உள்ளவர்கள் மராட்டி அல்லது இந்தி பேசுகிறார்கள். டெல்லியில் உள்ளவர்கள் இந்தி பேசுகிறார்கள். கொல்கத்தாவில் உள்ளவர்கள் வங்காளி பேசுகிறார்கள்.   தேவை உள்ளவர்கள் கற்றுக் கொள்வார்கள்.   யாரையும் கட்டாயப் படுத்த வேண்டிய அவசியம் என்ன வந்தது ? 

இந்தி பிரசார சபை போதும் இந்தி கற்றுக் கொள்ள.    தேவை உள்ளவர்கள் அங்கு போகட்டும்.   நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ திணிக்கும்போதுதான் பிரச்னை வருகிறது.  எதன் காரணமாகவும் மாநில மொழிகளின் முக்கியத்துவத்தை  குறைக்கும் முயற்சிகளை அனுமதிக்க முடியாது.

எவரையும் இரண்டாந்தரக் குடிமக்களாக பாவிக்கும் முயற்சியில் யார் இறங்கினாலும் அவர்களுக்கு இந்திய ஒற்றுமையில் அக்கறை இல்லை என்றுதான் பொருள்.

முதலில் உயர் நீதி மன்றங்களில் மாநில மொழிகள் வரட்டும்.   பின்பு உச்ச நீதிமன்றத்தில் என்ன செய்யலாம் என்பது பற்றி விவாதிக்கலாம்.

அடிப்படையில் , அரசு ,சட்ட மன்ற நாடாளுமன்றங்கள், நீதிமன்றங்கள் எல்லாமே மக்களுக்காகத்தான்.   ஏதாவது மாற்றம் செய்ய வேண்டும் என்றால் அவைகளில்தான் மாற்றங்களை செய்ய வேண்டுமே தவிர மக்கள் தங்களை மாற்றிக் கொள்ளுமாறு கோர யாருக்கும் உரிமை இல்லை.

உச்சநீதி மன்றத்திலும் அனைத்து இந்திய மொழிகளிலும் வாதிட முடியும் என்ற நிலை வர வேண்டும்.  அதுதான் இந்தியா  ஒன்று என்பதன் அடையாளம்.


வி.வைத்தியலிங்கம் (Vaithiyalingam.V)