‘காங்கிரசும் அகில இந்திய முஸ்லிம் கட்சியும்தான் கூட்டணிக் கட்சிகள்; வைகோ, திருமாவளவன், போன்றவர்கள் நட்புக் கட்சிகள். ஏன் கம்யுநிச்டுக் கட்சிகள் கூட அப்படித்தான். ‘ என்ற திமுக பொருளாளர் துரைமுருகனின் பேட்டியால் திமுக வைகோவையும் திருமாவளவனையும் கழற்றி விடுகிறதா என்ற சர்ச்சை எழுந்துள்ளது.

அதே நேரத்தில்  அவர்களை நட்புக் கட்சிகள் என்றுதான் துரைமுருகனும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். இதில் தவறு ஏதும் இருப்பதாக தெரியவில்லை.. நட்புக் கட்சிகள் கூட்டணிக் கட்சிகளாக மாற என்ன தடை?

கடந்த காலத்தை கவனித்தால் தேர்தல் வரும்போது அதுவரை இருந்த கூட்டணி கட்சிகள் அணி மாறி வேறு வேறு கூட்டணிகளில் இடம் பெறுவது வாடிக்கை என்பது தெரியவரும்.

2006  சட்டமன்ற தேர்தல்களில் அதுவரை திமுகவுடன் கூட்டணியிலிருந்த வைகோ 25 இடங்களில் உறுதியாக இருந்தார் கலைஞர் 22 இடங்கள் மட்டுமே தர முன்வந்தார்.  வைகோ திமுக அணியை விட்டு விலகி 35 இடங்களை அதிமுகவிடம் பெற்றுக்கொண்டு அணி மாறினார் என்பது வரலாறு.

பல தேர்தல்களில் எதிர்த்து நிற்பது என்பது யாரை வெற்றி பெறச் செய்ய வேண்டுமோ அவர்களின்  எதிர்ப்பு வாக்குகளை பிரிப்பது மட்டுமே நோக்கமாக இருந்திருக்கிறது.

கூட்டணி என்றால் எத்தனை இடங்கள் என்பதை தாண்டி எதிரியை வீழ்த்துவது  ஒன்றே நோக்கமாக இருக்க வேண்டும்.

அதில் இடங்கள் பற்றிய குறைகளை காரணம் காட்டி கூட்டணியை  முறிப்பது நோக்கம் பழுது என்றாகும்.

இன்று வீழ்த்தப் பட வேண்டிய ஆட்சி இந்த எடப்பாடியின் ஆட்சி என்றால் அதை அடைய எத்தனை வேண்டுமானாலும் விட்டுக்  கொடுக்க கூட்டணி கட்சிகள் தயாராக இருக்க வேண்டும்.

வலுவான கூட்டணி அமைய எதிர்க்கட்சிகள் ஒத்துழைக்க வேண்டும் என்பதே மக்களின் எதிர்பார்ப்பு.